نه به کمالگرایی

پریروز برای بار ششم آزمون تو شهری دادم (افسر) و قبول شدم. بار سنگینی بر روی دوشم بود که خلاص شدم. فرق این دفعه که افسر دادم با بقیه دفعات این بود که این حس کمال گرایانه که حتما باید بشود را کنار گذاشتم. با روانشناسام زیاد سر این موضوع صحبت کردیم بتوانم حس کمالگرایانه و نتیجه گرایانه خودم را کنار بگذارم. مثلا در دفعات قبلی همیشه به این فکر که اگر این دفعه قبول نشوم فاجعه می شود و همین باعث می شد که استرس خیلی زیاد و بیهوده ای به خودم وارد کنم و کار خراب میشد  ولی این دفعه با خودم گفتم که اصن هر چه میخواهد بشود برایم اصلا مهم نیست اگر قبول نشوم حتی شب قبل به خیال اسوده به مادرم گفتم که احتمال قبول نشدنم خیلی بیشتر از قبول شدنم هست. باید این را در زندگی خودم به طور کامل پیاده کنم که اینقدر نتیجه گرایانه به موضوعات نگاه نکنم . خیلی وقت ها همین که استرس نتیجه کار را دارم همه چی را خراب می کند